DÖNÜÅžÜM HÄ°KAYELERÄ°
Sürücü Belgesi: Deniz yirmili yaÅŸlarında sosyal, neÅŸeli, kendine güveni tam genç bir kadındı. Sürücü belgesi almaya karar vermiÅŸ ve ehliyet sınavına girmiÅŸti. Yazılı sınavı geçmek çok kolay olmuÅŸtu. Fakat ikidir direksiyon sınavında çuvallıyordu. Direksiyona geçtiÄŸinde, nedenini bilmediÄŸi bir sebeple bacakları görünür biçimde zangırdamaya baÅŸlıyor, gaz, fren, debriyaj hepsi birbirine karışıyordu. ReBrain® çalışmasında bunun altında yatan sebebin yakın zamanda babasını kaybetmesiyle ilgili olduÄŸunu keÅŸfetti. Olumsuz duyguların ortadan kalkmasından bir hafta sonra, girdiÄŸi direksiyon sınavını geçtiÄŸinin müjdesini aldık.
Buruk Evlat: Deniz çocukken 11-12 yaÅŸlarına kadar babası yurtdışında yaÅŸadığı için onu yılda sadece birkaç kez görebiliyordu. Bu yüzden bir çocuk olarak baba desteÄŸinden yoksun kaldığı için kendini bazı konularda eksik ve güvensiz hissediyordu. Böyle bir eksiklik duygusu Denizi’in ileriki yaÅŸlarında sıkça çekingenlik, ve burukluk duygusu yaÅŸamasına neden oldu. Bu da onu hayatta pek çok konuda birkaç adım geride bıraktı. ReBrain® yöntemiyle kolayca bu duygudan kurtulup hayata güvenle bakabilen huzurlu bir insan oldu.
Örnek ÖÄŸretmen: Deniz ellisine yakın, hoÅŸ, alımlı bir kadındı. ÖÄŸrencilerine her yönden örnek olan, mesleÄŸini büyük bir sorumlulukla yerine getiren bir öÄŸretmendi. Velilerinden biriyle konuÅŸtuÄŸu o gün dünya başına yıkılmış gibi hissetti. ÖÄŸrencisi onu örnek alarak dudaklarını kemirmeye baÅŸlamıştı ve annesi ne yapacağını bilemediÄŸi gibi, içten içe öÄŸretmeni suçlar gibi konuÅŸmaktaydı. Deniz küçüklüÄŸünden beri bu huyunu bırakamıyor, bazen dudaklarını kanattığı halde kendini durduramıyordu. ReBrain® çalışması sayesinde buna sebep olan anıyı buldu ve bu anının onda hissettirdiÄŸi duygulardan kurtulunca bu nefret ettiÄŸi huyundan da bir anda kurtulmuÅŸ oldu. Dudaklarını kemiren, endiÅŸeli ve gergin Denizin yerine huzurlu, neÅŸeli, esprili, kendine güveni yüksek bir Deniz gelmiÅŸti.
Dokunamıyorum, pis: Deniz 22 yaşında, geleceÄŸi çok parlak görünen, baÅŸarılı bir moleküler biyoloji ve genetik bölümü öÄŸrencisiydi. Üniversite öÄŸrencileri için yaptığımız bir workshop’ta kendisiyle tanıştık. ReBrain® yöntemini öÄŸrettiÄŸimiz bu workshop’ta takıntısı üzerine çalışmak istediÄŸini söyledi. Dışarıdaki hiçbir ÅŸeye dokunamama, insanlarla tokalaÅŸmada sıkıntı yaÅŸama gibi bir rahatsızlık durumu vardı. Sebebini bir türlü bulamamıştı. “Ä°nanın bazen dışarıda bir kedi gördüÄŸümde sevmek istiyorum fakat pistir diye onu bile sevemiyorum” diyordu. Sokaktaki bir ÅŸeye dokunamadığı gibi, dışarıdan gelen arkadaşının montuna dahi dokunamıyordu. EÄŸer dokunursa hemen ellerini yıkamak zorunda hissediyordu.
Workshop’a baÅŸlamadan önce çaresizlik içerisinde bakan gözleri, daha ilk adımda bu rahatsızlığa sebep olan anı hatırladığında aniden parladı.
6 yaşındayken gittikleri köyde, tavukları tezekten yapılmış tepeciÄŸin üzerinde gezerken görmüÅŸ, tavuklar geziyorsa, kendisinin de gecebileceÄŸini düÅŸünüp, tezeklerin üzerinde oynamaya baÅŸlamıştı. Fakat tezeklerin yumuÅŸak yerine gelince aniden içine düÅŸüvermiÅŸti. O sırada yaÅŸadığı iÄŸrenme, eve giderken onu gören insanlardan utanma, annesinin kızacağını düÅŸünerek yaÅŸadığı korku, günümüze “dışarıdan hiçbir ÅŸeye dokunamama takıntısı” olarak gelmiÅŸti.
Ä°lerleyen adımlarda kök resmi etkisizleÅŸtirdikçe yüzündeki ifade önce ÅŸaÅŸkınlığa, sonra mutluluÄŸa döndü. Workshop’ın başında bizimle tokalaÅŸmaya çekinirken, sonunda bizlere sarılarak ayrıldı. Birkaç hafta sonra tekrar konuÅŸtuÄŸumuzda, hayatının inanılmaz deÄŸiÅŸtiÄŸini, üzerinden bir yük kalktığını ve artık rahatladığını anlatıyordu.